Volledige toegang of volledige zekerheid? : bijdrage aan de opzet van een nieuw Europees regime voor individuele importen van biologische producten uit derde landen

Summary

Uitgebreide wetgeving, gericht op bescherming van de Europese boer en de Europese consument, brengt een belangrijke component van de internationale handel binnen in het domein van het publieke belang. Import van producten van de biologische landbouw geeft hieraan nog een extra dimensie: de overheid staat voor een belangrijk deel garant voor de “biologische” claim op het etiket van deze producten. De eisen waaraan een Europees biologisch product moet voldoen zijn neergelegd in een Europese verordening van 1991, die was gericht op harmonisatie van de verschillende nationale en / of private normen die in die periode bestonden. Met het slechten van de Europese handelsgrenzen in 1993, moest ook de regelgeving in de pas lopen en de consument en handel over de grenzen heen dezelfde minimum kwaliteitsstandaard bieden. Om binnen dit regime importen toe te laten uit landen buiten de EU, zogenaamde ‘derde’ landen, kan de Europese Commissie, in onderhandeling met geïnteresseerde derde landen, equivalentie-overeenkomsten afsluiten indien na zorgvuldige afweging het systeem van biologische productie, het controleregime en de effectiviteit van dat controleregime gelijkwaardig aan dat binnen de EU werden bevonden. De snelheid waarmee equivalentie-overeenkomsten met derde landen worden afgesloten is echter veel lager dan indertijd gehoopt. Het is dan ook te vroeg om de regeling voor individuele importen te beëindigen. Een opvolger dan wel een verlenging van deze regeling is noodzakelijk.